OK! GASTO BOOK გასტრონომიის სფეროში მომუშავე საინტერესო რესპონდენტებისა და საინტერესო თემების შესახებ გიამბობთ. როგორც ჩვენმა ერთ-ერთმა რესპონდენტმა, პროფესიით მეღვინემ ჩვენთან საუბრისას აღნიშნა, წარმატების მისაღწევად მთავარია გიყვარდეს შენი საქმე და თავდაუზოგავად იშრომო მიზნის მისაღწევად. თუ არ გიყვარს ის, რასაც აკეთებ, მუშაობის პროცესი სასიამოვნო არ არის. ეკას შემთხვევაშიც სწორედ ასე აღმოჩნდა. მისი თქმით, ვაზი ეკასთვის ყველაფერია, მეგობარია და სწორედ ეს სიყვარული განსაზღვრავს ეკას წარმატებას. მაშ ასე, წაიკითხეთ ძალიან საინტერესო ინტერვიუ ეკა ჭვრიტიძესთან.

ეკა, რამდენად მნიშვნელოვანია საკვებისა და ღვინის შეხამება და ერთმანეთთან ბალანსი?
საკვებისა და ღვინის შეხამება ძალიან მნიშვნელოვანია, თუმცა ჩვენს ქვეყანაში ამის კულტურა ჯერჯერობით არ გვაქვს. მიუხედავად ამისა, ქართველები იმდენად ნიჭიერი ერი ვართ, რომ ძალიან სწრაფად ვითვისებთ ყველაფერს. არასოდეს არ დამავიწყდება ჩემი პირველი სტუმრობა პარიზში, სადაც მე და ჩემი მეუღლე ვიყავით. შევედით ერთ-ერთ რესტორანში. მაშინ ჯერ არ ვიცოდი ფრანგული კულტურა და მათი სამზარეულო ჩემთვის უცნობი გახლდათ. ძალიან საინტერესო იყო მიმტანის რეაქცია, როდესაც შევუკვეთეთ ვახშამი − მიდიები ნივრის სოუსით და მასთან ერთად ღვინო, რომელიც აშკარად არ შეეფერებოდა ვახშამს. მიმტანმაც საკმაოდ გაკვირვებულმა და მკაცრი ტონით გვითხრა, რომ ჩვენ მიერ შეკვეთილი ღვინო და მიდიები ერთად არ შეიძლებოდა. ამით იმის თქმა მინდა, რომ ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს იმას, თუ რომელ საკვებთან რა სახეობის ღვინოს მიირთმევ. მაგალითად, რაიმე მამაპაპურ ქართულ კერძთან არ შეიძლება კლასიკური ქისი მიირთვა. თუ სწორად არის შეხამებული კერძი ღვინოსთან, მაშინ მაქსიმალურად ვლინდება ღვინის არომატები და ხარისხი. ამ შემთხვევაში, ორივე მხარე მოგებულ სიტუაციაში რჩება და მთლიანობაში სრულყოფილებამდე მიდის.

მე მაგალითად, ჩემს ღვინოს არ ვყიდი ყველგან. სიმართლე გითხრათ, თითქმის არ არის ადგილი, სადაც კერძებისა და ღვინის შერწყმას პატივს სცემენ, რადგან ამ მხრივ ჩვენი ქვეყანა ევროპასთან და აშშ-სთან შედარებით განვითარების დაბალ საფეხურზეა. თუმცა ნელ-ნელა ეს ტენდენცია უფრო და უფრო წინ მიიწევს და ახალი თაობის შეფები ამ საკითხს უკვე დიდ ყურადღებას აქცევენ. როდესაც ეს ორი ერთმანეთთან იდეალურად არის შერწყმული, ღვინოსაც პატივს სცემ, კერძსაც, და რაც მთავარია, მომხმარებელი რჩება ძალიან კმაყოფილი. ეს მიდგომა თუ განვითარდა და ყველამ გაითავისა ეს გამოიწვევა, ღვინის ხარისხიც გაუმჯობესდება.

როგორ ხედავთ ამ სფეროს საქართველოში განვითარებას?
ხშირად შევხვედრივართ რესტორნების მენიუზე კონკრეტული ღვინის კომპანიის სახელს. ეს ერთგვარი რეკლამაა, რომელშიც კომპანიები საკმაოდ სოლიდურ თანხას იხდიან, რაც ჩემი აზრით არასწორია, რადგან ამ შემთხვევაში მომხმარებელი ცდება. სინამდვილეში, ამ შემთხვევაში ყველაზე პრიორიტეტული უნდა იყოს მომხმარებელი და არა რომელიღაც დიდი ღვინის კომპანია თუ რესტორნის მფლობელი. ძალიან ცოტა ადამიანმა, ალბათ მომხმარებლების ორმა პროცენტმა თუ იცის, რომელ კერძს რა სახეობის ღვინო უხდება და შესაბამისად სვამენ იმას, რაც შემოთავაზებულია. ეს ყველაფერი იწვევს ამ მხრივ ჩვენი ქვეყნის უკანდახევას და ამ სფეროს ჩამორჩენას სხვა ქვეყნებთან შედარებით. მაგრამ კიდევ გავიმეორებ, რომ ქართველები უნიჭიერესი ხალხი ვართ, განსაკუთრებით ახალი თაობა დიდი პასუხისმგებლობით ეკიდება ამ პროფესიებს და ეს თუ ასე გაგრძელდება, დაახლოებით ათ წელიწადში საკმაოდ დიდი და შესამჩნევი წინსვლა გვექნება ამ კუთხით. მე რა თქმა უნდა არ ვამბობ, რომ მხოლოდ ჩემი ღვინოა გამორჩეული და ყველას ვჯობნი ქართულ ბაზარზე. ბევრი მწარმოებელი არსებობს, რომელიც შესანიშნავ ღვინოს აწარმოებს და საკმაოდ წარმატებითაც. მაგალითად, ცოტა ხნის წინ ვიყავი ატენის ხეობაში ნატურალური ღვინის საღამოზე, რომელიც მოაწყო ანდრო ბარნოვმა. ის აწარმოებს ნატურალურ ღვინოს, იქ დავაგემოვნე არაჩვეულებრივი ღვინის სახეობები, რომლის ხარისხმა და არომატმა აღმაფრთოვანა.

გვესაუბრეთ თქვენ მიერ წარმოებულ ღვინოზე.
ჩემი ოცნება იყო, მქონოდა იდეალური ქისი მთელ საქართველოში და ეს ასეც არის. ჩემ მიერ წარმოებული კლასიკური ქისი თავისი ხარისხით ნომერ პირველია საქართველოში და ამას მეღვინეებიც აღიარებენ. მე ვიყენებ მიდგომას, რომ უნდა მქონდეს საუკეთესო ქისი და ამისათვის ყველაფერს ვაკეთებ. ქისის გარდა, მაქვს ღვინის სხვა სახეობებიც. ჩემი წარმოებული ყველა ღვინო კარგია. ღვინო ათბალიანი სისტემით რომ შევაფასოთ, ცხრა ბალს თუ მაინც არ აკმაყოფილებს, ის ბოთლში ვერ მოხვდება. ამიტომ წარმოების ძალიან ბევრი ღვინო მაქვს დაბლოკილი. ეს გამომდინარეობს იქიდან, რომ ჩვენ ვქმნით ბრენდს და ხარისხიც შესაბამისი უნდა იყოს. ეს საქმე მატერიალური სარგებლის მიღების მიზნით არ დაგვიწყია, ჩვენი დიდი სურვილი იყო და არის, რომ მემკვიდრეობა დავუტოვოთ ჩვენს შვილებს და შვილიშვილებს, რომლებიც მომავალში სიამაყით იტყვიან, რომ მათი წინაპრები მაღალი ხარისხის ბრენდულ ღვინოს აწარმოებდნენ.

გუნდი, რომელიც თქვენთან ერთად ქმნის დანიელის ბრენდს...
მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი თანამშრომელი არ მყავს, ჩემს მომხმარებელს მაინც დიდი კომფორტს ვუქმნი და მათთვის გაუჩენელს ვაჩენ, რადგან ჩემთვის პრიორიტეტული სწორედ მომხმარებელია. ალბათ ეს მიდგომა გამოარჩევს ჩვენს წარმოებას.

რამდენად მნიშვნელოვანია მეღვინესთვის საკუთარი ვენახი?
ხარისხიანი ღვინო ვერ გექნება, თუ არ გაქვს საკუთარი ვენახები და მე ეს ვენახები მაქვს. ხშირად ვკითხულობ ძველ კომუნისტურ წიგნებს მევენახეობასთან დაკავშირებით, სადაც ამოვიკითხე, რომ თუ გინდა ხარისხიანი ღვინო აწარმოო, ვენახები არ უნდა იყოს ქარხნიდან თხუთმეტკილომეტრიან რადიუსზე მეტად დაშორებული. ჩემი საწარმო ვენახებიდან კილომეტრნახევრით არის დაშორებული, რაც დიდ კომფორტს მიქმნის. ეს ხელს მიწყობს ვაკონტროლო ხარისხი. 2013 წლიდან დღემდე 200 000 ლარის ღირებულების ღვინო მაქვს დაბლოკილი, რომელიც არ ჩამოვასხი ბოთლებში, რადგან ისეთი არ გამოვიდა, როგორიც საჭირო იყო. ეს რა თქმა უნდა არაპროფესიონალისთვის შეუმჩნეველია, მაგრამ კარგი და გამოცდილი მეღვინე ადვილად შეაჩნევს ამ პატარა ნაკლსაც, რამაც შესაძლოა მოგვიანებით კომპანიის სახელზე იმოქმედოს, ამიტომ არ ვასხავთ ასეთ ღვინოს. დანიელის მეღვინეობას ასეთი ღვინო არ ეკადრება.

მე ზუსტად ვიცი, რასაც ვყიდი, რა ხარისხსაც, ამიტომ არ მეშინია. ასევე მაქვს მომსახურების მაღალი დონე და მიმაჩნია, რომ სწორედ ეს ორი კომპონენტია მნიშვნელოვანი, რაც გაქცევს კარგ მეღვინედ.

რა დაგეხმარათ წარმატების მიღწევაში?
თავდაუზოგავი შრომა. ახლა იწყება რთველი, ამ პერიოდში დაახლოებით ორი თვე მე ოთახშიც კი არ მძინავს, იმისათვის, რომ ყველაფერი ვაკონტროლო და მივიღო იდეალური ღვინო. აუცილებელია აკონტროლო დუღილის პროცესი, რადგან შესაძლოა პატარა დეტალმა მთლიანი პროცესი გაგიფუჭოს, ამიტომ ამას ნამდვილად ვერ დავუშვებ. ძველი გამონათქვამია: „ვაზო, შვილივით ნაზარდო...“ ზუსტად ასე სჭირდება ვაზს გაზრდა, მოვლა და მოფრთხილება. ღვინის დაყენება საკმაოდ რთულია, მაგრამ ეს სირთულე გრძელდება მაქსიმუმ ორი თვე.