„როგორ ემზადებოდით, რომ გეთამაშათ ემოციური ძალადობის მსხვერპლი?“ − „37 წელი ქალად ვცხოვრობ“ - პასუხობს იუმორით ელიზაბეტ მოსი. ცოტა ხნის წინ ტელეეკრანებზე სამეცნიერო ფანტასტიკის ჟანრის თრილერი − „უჩინარი კაცი“ გამოვიდა, მალე კი გახმაურებული „მხევლის წიგნი“ მაყურებლის წინაშე მეოთხე სეზონით წარდგება. ამ უკანასკნელმა მას „ოქროს გლობუსი“ და ორი „ემი“ მოუპოვა. ელიზაბეტი უკანასკნელ წლებში ჰოლივუდში საკუთარ პოზიციებს შთამბეჭდავად იმყარებს. საბედისწერო ჯუნის როლის მორგების შემდეგ, ის აგრძელებს დომინირებას დიდ და პატარა ეკრანებზე. მოიცავს ყველა ჟანრს და საკუთარ ნიჭს დროთა განმავლობაში უფრო და უფრო ამჟღავნებს.

ახალი ფილმი ორიგინალური ადაპტაციაა. რა იფიქრეთ, როდესაც პირველად წაიკითხეთ სცენარი?
მოხიბლული ვიყავი, თუ რამდენად უნიკალური იყო და ჩემთვის ის გამოწვევად იქცა. „უჩინარი კაცი“ რეალობაზეა დაფუძნებული და სწორედ ეს ხდის მას საშიშს. როცა ფილმს უყურებთ, აუცილებლად გეფიქრებათ, თითქოს მთავარ გმირს იცნობთ; გრჩებათ შთაბეჭდილება, რომ მას ხვდებოდით კიდეც ოდესმე − თითქოს ის ნაცნობია და ბევრს ჰგავს.

როგორ შეადარებდით ამ პერსონაჟს „მხევლის წიგნის“ გმირს?
ჯუნს უკვე დიდი ხანია რაც ვასახიერებ და ის ძალიან ძლიერი პერსონაჟია. ამ ფილმით კი რაღაც განსხვავებული გამოვცადე. მსურდა, ჩემი გმირი შეშინებული, მოწყვლადი და რეალური მსხვერპლი ყოფილიყო. შემდეგ ის იცვლება, ვითარდება, და მსურდა მეჩვენებინა, როგორი უძლური შეიძლება იყოს მსგავსი ტიპის ძალადობა საბოლოოდ.

გადაღებების წინ თქვენ მიერ ჩატარებული კვლევა მოიცავდა თუ არა საუბარს ადამიანებთან, რომლებიც ტოქსიკურ ურთიერთობებს გაექცნენ?

რეჟისორი ესაუბრა ძალადობის მსხვერპლ ქალებს და ისტორიები გამიზიარა. პირადად მე კი მეგობრებთან საუბარი დამეხმარა. მათი აზრები ძალიან ახლოს იყო ჩემი გმირის აზრებთან. ასევე, ემი შუმერის წიგნი წავიკითხე, სახელწოდებით The Girl with the Lower Back Tattoo. მას ჰქონდა ერთი საინტერესო თავი ძალადობრივ ურთიერთობებზე. მე მას დავუკავშირდი და ვუთხარი კიდეც, თუ რამხელა გავლენა მოახდინა მისმა ნამუშევარმა ჩემზე. ვფიქრობ, ემი ძალიან ძლიერი ქალია. ვერასოდეს იფიქრებ, რომ ეს მისი ისტორიის ნაწილია, მაგრამ ის ამაზე საუბრობს. ჩვენ სტიგმა უნდა გავაქროთ. რამდენი ძლიერი და ჭკვიანი ქალი აღმოაჩენს ხოლმე თავს შეურაცხმყოფელ სიტუაციებში. ეს მათი ბრალი არაა და ადამიანებს ეს უნდა შევახსენოთ.

თქვენი აზრით, ამ ისტორიას იმაზე დიდი რეზონანსის გამოწვევა შეუძლია, ვიდრე კამპანიას #MeToo და Time’s Up?
ამ მოძრაობებით, ვფიქრობ, უფრო მეტი უსაფრთხო სივრცე შევქმენით. თუმცა, საბოლოოდ მაინც გსურს გასართობი ფილმი შექმნა, რომელზეც ადამიანები ნახვის შემდეგ ისაუბრებენ. ჯორდან პილი მათ „დამაფიქრებელ პოპკორნის ფილმებს“ უწოდებს. სურათებში − „თავს უშველე“ და „ჩვენ“, გიგანტური მეტაფორებია დამალული, რასისა და პოლიტიკის შესახებ. ჩვენ ამას ფემინიზმით და ძალადობის ახსნით ვაკეთებთ.

ფიქრობთ, რომ სოციალურად შეგნებულ საშინელებათა ციკლის ოქროს ხანაში ვცხოვრობთ?
ამ ეტაპზე ვფიქრობ, რომ 1970-იანი წლების ოქროს ხანას ვუბრუნდებით. არა მხოლოდ საშინელებათა ჟანრით... როგორც ხედავთ, „ოსკარს“ „პარაზიტი“ იგებს. კინო, როგორც იქნა იცვლება და ესაა პასუხი იმაზე, რაც ტელევიზიაში ხდება. იქ ძალიან კარგი კონტენტია. ფილმებიც უფრო ჭკვიანურები უნდა გახდნენ.

რა ხდება „მხევლის წიგნის“ ახალ სეზონში?
მეოთხე სეზონი გარდამტეხი და ნამდვილად რევოლუციური იქნება. ჩვენ უკვე საკუთარ ლიმიტებს ვცდებით, რათა სერიალი ავიყვანოთ იმ საფეხურზე, რომელზეც ჯერ არ ყოფილა.

რას ფიქრობთ ხოლმე, როცა ხედავთ აშშ-ის კონგრესის სასახლესთან „მხევლის წიგნის“ კოსტიუმებში გამოწყობილ აქციის მონაწილეებს?
ეს დიდი პატივია. მე თავს უფრო ძლიერად ვგრძნობ, როცა ამ წითელ ლაბადას ვიცვამ. ის თითქოს სუპერგმირის ფორმაა და როცა ვაანალიზებ, რომ ასე შორს გავიჭერით, თავს ძალიან ბედნიერად ვგრძნობ.

მალე უეს ანდერსონის The French Dispatch გამოვა, სადაც ასევე გიხილავთ. მასზე რას გვეტყვით?
მშვენიერი გადაღებები გვქონდა. ჩვენ ყველანი საფრანგეთის ერთ-ერთ სასტუმრო Angouleme-ში ვცხოვრობდით. როცა უეს ანდერსონის ფილმზე მუშაობ, მის სამყაროში იწყებ ცხოვრებას. შენ შენი პერსონაჟის ვარცხნილობას და მაკიაჟს იხდენ. ბილ მიურეი თურქული ტრადიციული ქუდით დადის, ტილდა სუინტონი გაოცებს, იმდენად შთამბეჭდავად გამოიყურება. შემდეგ კოსტიუმს იცვამ და გადასაღებ მოედანზე ყველანი ერთად მოგზაურობთ. ეს ყველაფერი თეატრალური დასის წევრობას ჰგავს.

ვინ გსურთ, მთავარ როლში უფრო ხშირად იხილოთ?
მერიტ ვეივერი − ვფიქრობ, ის შესანიშნავია. ასევე მიყვარს მერინ აირლენდი. მაიკლ სტაჰლბარგი ყოველთვის საუკეთესოდ აკეთებს თავის საქმეს. ვფიქრობ, ის ყველა ფილმში უნდა იყოს.

რომელ გზას არ გაჰყოლილხართ ცხოვრებაში, რაც შეცვლიდა იმ გარემოებას, თუ ვინ ხართ ახლა?
მოცეკვავეობა მსურდა. 10 წელი ვცეკვავდი ბალეტს − 5-დან 15 წლამდე. მე ის ან ცხოვრების ბოლომდე უნდა მეკეთებინა, ან მსახიობი გავხდარიყავი. გარკვეულ ასაკში რომ გეკითხათ, ჩემი პასუხი მოცეკვავეობა იქნებოდა და არა მსახიობობა.

რომელი მომენტი იყო გადამწყვეტი, როცა ბალეტს კინო არჩიეთ?
მახსოვს, ვერ მოვხვდი იმ სკოლაში, რომელიც მსურდა და ვიფიქრე, რომ ან უფრო მეტი უნდა მემუშავა და ხელახლა მეცადა, ან სხვა გზა ამერჩია. ძალიან მტკივნეულია, როცა მთელი ცხოვრება რაღაცისთვის ემზადები, მიზნები გაქვს, გონებას მომართავ და ვერ იღებ მას. მაშინ დავფიქრდი, რომ იქნებ დრო იყო, გამეანალიზებინა, რა მსურდა რეალურად? მინდოდა კი მორიგი წელი კვლავ ამ მიზნისთვის მებრძოლა? აშკარა იყო, რომ ვერ ვხედავდი თავს მსახიობობის გარეშე, ცეკვის გარეშე კი შემეძლო. ამან უკვე ყველაფერი ცხადი გახადა.

საბალეტო სპექტაკლებზე დადიხართ?
დიახ, ნიუ იორკის საბალეტო დადგმებს ხშირად ვესწრები. დღემდე ვფიქრობ, რომ ეს ყველაზე მშვენიერი რამაა.

არის პროექტი, რომელსაც საკუთარი შემოქმედებიდან წაშლიდით?
არა, არცერთს! რა თქმა უნდა, რაღაცებით უფრო ამაყი ვარ, მაგრამ ეს არაფერს ცვლის.

როგორი ტიპის მოპასუხე ხართ: დიდ აბზაცებს წერთ თუ ერთსიტყვიან პასუხებს?
ტელეფონზე ლაპარაკი არ მიყვარს, ამიტომ მიწერ-მოწერას ვამჯობინებ. მწამს, რომ ნებისმიერ რამეზე შეიძლება მისწერო. ძალიან კარგად გამომდის email-ურთიერთობა. იქ ჩემს ფიქრებსაც კი მშვენივრად ვხსნი.

რომელი საჭმლის მირთმევაზე ამბობთ უარს?
მწვანე საკვების უმრავლესობაზე. ყაბაყი და ბროკოლი არ შემიძლია. ისინი სულაც არაა კარგი. ფაქტი, რომ ყველას თავი მოგვაქვს, თითქოს კარგია, ჩემთვის სასაცილოა. მაგრამ თუ ამას ვინმე გულწრფელად ფიქრობს, გავუგებ.

და რომელ სასმელს არ უკვეთავთ არასდროს?
ტკბილ ღვინოს. დესერტის ღვინო არ მომწონს.

რომელ სოციალურ ქსელში ვერ ხედავთ საკუთარ თავს?
ტვიტერი ნამდვილად არაა ჩემი. ტიკ-ტოკის კი საერთოდ არ მესმის.

რომელ სატელევიზიო შოუს არ უყურებთ არასდროს?
მე ყველაფერს ვუყურებ. შეიძლება ვთქვა − „საპნის ოპერა“, მაგრამ მათი ნახვაც შემიძლია.

რა გსურთ, ადამიანებმა თქვენზე იცოდნენ?
ადამიანები ფიქრობენ, რომ თუ მსახიობი ხარ, მდიდრული ცხოვრება გაქვს. ჩემ შემთხვევაში ასე არაა. ისინი ფიქრობენ, რომ მუდამ მდიდრული ავტომობილებით დადიხარ და მუდამ მდიდრული სამოსი გაცვია. არადა, ჩემი ცხოვრება ძალიან ჩვეულებრივია და იმაზე უფრო ზომიერი, ვიდრე ხალხი ფიქრობს.

რისი გჯერათ, მაგრამ ვერ დაამტკიცებთ?
ჩემი აზრით, ხელის სადეზინფექციო საშუალებები არ ამართლებს. ვფიქრობ, ხელების დაბანაა საჭირო. ეს თბილი წყლით და საპნით ხშირად უნდა ვაკეთოთ. ჩემი რწმენით, ანტისეპტიკური სითხეები ეფექტური არაა.