2019 წელს თბილისის საერთაშორისო კინოფესტივალმა მეოცედ აიღო სტარტი. ქვეყნის კულტურის მნიშვნელოვანი ღონისძიება ეს-ესაა თინეიჯერობის ასაკიდან გამოვიდა და საიუბილეო თარიღს წარმატებით აღნიშნავს. წელს საპატიო ჯილდო "პრომეთე" მხოლოდ ეროვნულ კონკურსში გამარჯვებულებს გადაეცემათ. ქართულ ფილმებს საერთაშორისო ჟიური აფასებს.

5 დეკემბერს თბილისის კინოფესტივალის ფარგლებში წარმოდგენილი იყო ქართული მოკლემეტრაჟიანი ფილმების მეორე ნაწილი. ამჯერად მაყურებლის წინაშე წარსდგნენ: გიორგი სიხარულიძე ფილმით "მამული", ვაჟიკო ჩაჩხიანი ფილმით "აცახცახებული გული"; ლევან შუბაშვილი ფილმით "სამაია"; ელენა ცაგარეიშვილი "ვიდრე წავიდოდე"; ირინე ჯავახაძე ფილმით "სელფი გაზქურასთან" და ლაშა ცქვიტინიძე ფილმით "თემო". თითოეული რეჟისორი ეცადა ქართული რეალობა საკუთარი ხედვით აესახა. "მამულში" სტალინის კულტის თემა იჭრება და განსაკუთრებული კინოენის და ოპერატორული გადაწყვეტილების წყალობით მაყურებლამდე მძაფრი ემოცია აღწევს. 16 წუთიან ფილმს ეტყობა, რომ საგულდაგულოდ დამუშავებული და დეტალებში გათვლილია. "აცახცახებული გული" ქართულ ხალხურ ზღაპარს ეყრდნობა. "სამაია" გვაჩვენებს უწყვეტ ჯაჭვს: როგორ ძალადობს მამა დედაზე და შემდეგ ქმარი შვილზე. ამავდროულად ნაჩვენებია "ქართლის დედის" და სხვა ქალთა მონუმენტები თბილისის სხვადასხვა უბნიდან. სამაიაც ხომ ქალთა ცეკვაა, რომლებიც რეალურ ცხოვრებაში დაფასებულნი არ არიან. ელენა ცაგარეიშვილის მოკლემეტრაჟიანი ფილმი "ვიდრე წავიდოდე" თბილისის მეტროშია გადაღებული: დატვირთულში და ქაოტურში. ადამიანები მიიჩქარიან მაგრამ თან კამერის არსებობას არ გვავიწყებენ. ჩვენ, დამკვირვებლები მათთვის ნაცნობნი ვართ. გვირაბის ბოლოს სინათლე ნამდვილად არის! "სელფი გაზქურასთან" მარტოსულ ქალს წარმოგვიდგენს, რომელიც მოწყვეტილია რეალურ სამყაროს და კავშირს თანამედროვეობასთან მხოლოდ ფანჯრით ამყარებს. ბოლო ფილმი კი წლევანდელ ფესტივალზე ერთ-ერთი საუკეთესო მოკლემეტრაჟიანი ფილმი აღმოჩნდა. ლაშა ცქვიტინიძის ჩვეული ხელწერა ამჯერადაც აღტაცებას იწვევს. "თემოში" პროტაგონისტი უიღბლო მამაკაცია, რომელიც საბოლოოდ ხსნას გაქცევაში ხედავს. სურათი ქართულ რეალობასთან საოცრად ახლოსაა ადამიანური ისტორიებით, დიალოგებითა თუ მიმდინარე მოვლენებით.

მოგვიანებით ქართველ მაყურებელს საშუალება ჰქონდა ლანა ღოღობერიძის დედის, ნუცა ღოღობერიძის 1934 წელს გადაღებული და აღდგენილი ფილმი "უჟმური" ეხილა, რომელიც აქამდე რუსეთის საცავში ინახებოდა. რესტროსპექტივების ჩვენება თბილისის კინოფესტივალის ერთ-ერთი მთავარი მიმართულებაა, რომელსაც წელს ქართული ფილმებიც შეემატა. გაგა ჩხეიძის განცხადებით, ქართული რეტროსპექტივების ჩვენება მომავალ წლებში ტრადიციად დამკვიდრდება.

"უცნაურია, რომ გუშინ იყო ჩემი ფილმის პრემიერა, დღეს კი დედაჩემის. მართალი რომ გითხრათ ეს ჩემთვის უფრო ამაღელვებელია, იმიტომ რომ სულ სხვა გრძნობებს უკავშირდება, ვიდრე უბრალოდ ფილმის პრემიერა შეიძლება იყოს. 32 წლის ქალმა გადაიღო ეს მხატვრული ფილმი, რომელიც პირველი ქალის მიერ გადაღებული მხატვრული ფილმი იყო საბჭოთა კავშირში. მაშინ ზოგადად მსოფლიოშიც სულ რამდენიმე ქალი რეჟისორი არსებობდა. როგორც კი ეკრანებზე გამოვიდა, "უჟმური" აკრძალეს, ავტორი დაიჭირეს, დააპატიმრეს, გადაასახლეს 10 წლით. რა თქმა უნდა ეს ფილმი არავის უნახავს, მხოლოდ ახლა აღმოვაჩნეთ ის მოსკოვის არქივებში და დღეს ფაქტობრივად პირველად ნახავს მას მაყურებელი. ამ ფილმის ჩვენება ჩემში აღძრავს განცდას თითქოს დედაჩემი გაცოცხლდა და ცხოვრებას დაუბრუნდა. მაშინ გადაღების პროცესი ძალიან რთულად მიმდინარეობდა. ეიზენშტეინიც კი ეხმარებოდა დედაჩემს სცენარის გადაკეთებაში, რათა ის არ აკრძალულიყო. ტიტრებიდან პეტრე ოცხელის სახელი ამოიღეს, რომელიც წესით ფილმის მხატვარი იყო. ცენზურამ ალბათ ჩათვალა, რომ ჭაობი, რომელიც ითრევს ადამიანებს, ეს საბჭოთა სისტემაა. ფილმში გია ყანჩელის მუსიკაა გამოყენებული" - განაცხადა 91 წლის რეჟისორმა, ლანა ღოღობერიძემ.

დღის ბოლოს კი ცნობილმა ქართველმა რეჟისორმა, ნანა ჯორჯაძემ მაყურებელს სრულმეტრაჟიანი  დოკუმენტური ფილმი "ღვინის ნულოვანი მერიდიანი" წარუდგინა. ფილმის მთავარი გმირი ემიგრაციაში წასვლას გეგმავს, თუმცა მამის თხოვნით გამგზავრებას დროებით გადადებს და წინაპართა ნაკვალევის მიყოლის დროს "ღვინის გზაზე" აღმოჩნდება, ეს კი საკუთარ სამშობლოს გააცნობს. ნანამ ჩვენების დაწყების წინ სცენაზე შემოქმედებითი გუნდი წარადგინა და შალვა ხეცურიანს იდეის ავტორობისთვის განსაკუთრებული მადლობა მოუხადა.