23 წლის ასაკში ის უკვე სუპერვარსკვლავია. ტომმა „მარველის“ სამყაროში საკულტო „ადამიანი-ობობა“ განასახიერა, რომელიც მთელმა მსოფლიომ ამ გმირის ყველა წინა ანალოგზე მეტად შეიყვარა. ჰოლანდი იმ მსახიობთა რიგებშია, რომელთა სახეები კინოფირზე ადრეული ასაკიდანვე აღიბეჭდა. ზუსტად რა ბედი ეწევა მომავალში „ადამიან-ობობას“, უცნობია, თუმცა ტომს საკუთარი მომავალი თვალწინ მკაფიოდ ეხატება.
ტომ, მართლა ინსტაგრამზე შეიტყვეთ იმის შესახებ, რომ ცხოვრების ამ ეტაპზე ყველაზე მნიშვნელოვან როლზე დაგამტკიცეს?
დიახ, ეს მართალია! 8 გასაუბრება გავიარე. 5-ჯერ თავად ჩავწერე ვიდეო. ეტაპობრივად მთხოვდნენ კიდევ რაღაცების შესრულებას. ერთ-ერთ მოსმენაზე კი მითხრეს: „არ გაემგზავრო ატლანტადან, ზუსტ პასუხს შეგატყობინებთ“, და დადგა ყველაზე საშინელი პერიოდი − მოლოდინი. კიდევ 6 მოსმენა და... სიჩუმე! 1 კვირა ატლანტაში ბიძაშვილთან გავატარე და ყველა შემოსულ ზარზე გული მიფრიალებდა. შემდეგ ვეღარ გავძელი და ლონდონში დავბრუნდი. კიდევ 5 კვირა გავიდა. საშინელ მდგომარეობაში ვიყავი, ყოველ 20 წუთში ტელეფონს ვამოწმებდი.

ისევ სიცარიელე... ერთხელაც, ძაღლს ვასეირნებდი, ინსტაგრამზე შევედი და დავინახე სტუდიის სიახლე: „შემოდი ჩვენს ვებსაიტზე და გაიგე, ვინაა ახალი ადამიანი-ობობა“. გადავედი და საკუთარი სახელი დავინახე! მახსოვს, ჭკუიდან შევიშალე. ქუჩაში ყვირილი და ცეკვა დავიწყე. ჩემი ძმა მარწმუნებდა, რომ საიტი, ალბათ, ჰაკერებმა გატეხეს, წინააღმდეგ შემთხვევაში, აუცილებლად დამირეკავდნენ. მაგრამ, ზარმაც არ დააყოვნა. როცა Marvel Studios-ს დირექტორმა და ფილმის პროდიუსერმა კევინ ფაიგმა დამირეკა, ამაყად ვუთხარი: „კევინ, უკვე ვიცი. ეს ხომ ინსტაგრამზეა! ფიქრობთ, რომ 19 წლის ბიჭი ვერ აღმოვაჩენდი?“ აი, ასეთი ირონიული ისტორია გადამხდა.

ალბათ ეს იყო ყველაზე დიდი სტრესი თქვენს ცხოვრებაში...
რაც უფრო ახლოს ვიყავი მიზანთან, მით მეტად ვხვდებოდი, რომ ჩემი ცხოვრება რადიკალურად იცვლებოდა. ვხედავდი მომავალს. ყოველდღე ეს უფრო და უფრო ძლიერად მინდოდა. მახსოვს, კამერის წინ კასტინგი რობერტ დაუნი უმცროსთან ერთად გავიარე. საშინლად ვნერვიულობდი. თავში კი მიტრიალებდა აზრები: „რა უცნაური კაცია! საერთოდ არ გამოიყურება ეკრანზე ისე, როგორც ცხოვრებაში“. გარკვეული დროის შემდეგ კი გავიგე, რომ ეს მისი დუბლიორი ყოფილა. ეს კარგიც არის. ნერვები დუბლიორთან მეცადინეობაში დავხარჯე და როცა ცოცხალ, რეალურ დაუნის შევხვდი, უკვე სავსებით მშვიდად ვგრძნობდი თავს.

გადაღებებამდე უკვე მზად იყავით ფიზიკური დატვირთვისთვის. სად ისწავლეთ მსგავსი ტრიუკები?
ბავშვობაში წარმოდგენა არ მქონდა, ვინ ვიქნებოდი, მაგრამ უზომოდ მიყვარდა ცეკვა სხვადასხვა სიმღერის ფონზე. განსაკუთრებით, ჯანეტ ჯექსონის სიმღერებზე. დედაჩემმა შეამჩნია, რომ რიტმის კარგი შეგრძნება, მოძრაობის უნარი მქონდა და ცეკვის აკადემიაში საბალეტო გაკვეთილებზე ჩამწერა. ეს ძალიან მომეწონა. კლასში მხოლოდ ორი ბიჭი ვიყავით. იქ აღმომაჩინა აგენტმა და მიუზიკლ „ბილი ელიოტის“ კასტინგზე დამპატიჟა. 9 წლის ვიყავი და ზედმეტად პატარა აღმოვჩნდი იმისათვის, რომ სცენაზე მეცეკვა. ბალეტით დაკავება მაინც განვაგრძე, სკოლაში კი რაგბით და ტანვარჯიშით დავკავდი. ბიჭების კერძო სკოლაში ვსწავლობდი და ჩემი კლასელები ბალეტს არც ისე კარგად უყურებდნენ, დასცინოდნენ. როგორც ხდება ხოლმე. ბავშვები ხანდახან სასტიკები არიან.

ყოველ ნახევარ წელიწადში თეატრში მოსმენაზე დავდიოდი. ისინი ელოდებოდნენ, როდის წამოვიზრდებოდი. როგორც იქნა, ბილის როლი მივიღე. მიუზიკლში თამაშის პერიოდში, რამდენიმე თვე საშინაო სწავლებაზე გადავედი. მშობლები ანერვიულდნენ და ჩემი სკოლაში დაბრუნება გადაწყვიტეს, მაგრამ მალევე ნაომი უოტსთან ერთად ფილმის „შეუძლებელი“ გადაღებებზე მიმიწვიეს. შემდეგ იყო სურათი „ზღვის გულში“ − „მობი დიკის“ მოტივებზე, სადაც კრის ჰემსვორტთან ერთად ვითამაშე − ჩემი აზრით, ყველაზე კეთილ ადამიანთან სამყაროში. ასე და ამგვარად, ბედისწერამ საბოლოოდ ოცნების როლამდე მიმიყვანა.

საინტერესოა, რითი არიან დაკავებული თქვენი მშობლები... გაუჭირდათ იმ ფაქტთან შეგუება, რომ სკოლაში ვეღარ დადიოდით?
ძალიან გამიმართლა, რომ სამსახიობო პროფესიასთან ახლოს მყოფ ოჯახში გავიზარდე. მამაჩემი კომიკოსი, სცენარისტი და სკეტჩების ავტორია. დედა − ფოტოგრაფი. ისინი ძალიან შემოქმედებითი ადამიანები არიან. არაა ცუდი, გყავდეს მამა, რომელიც 30 წელი შოუბიზნესში მუშაობდა და პროფესიის ყველა ღირსება და ნაკლი იცის...
რითი განსხვავდებოდა „ადამიანი-ობობას“ ორი ნაწილის გადაღებები ერთმანეთისგან?
ირონია მდგომარეობს იმაში, რომ მეორე ნაწილი – „ადამიანი ობობა: სახლიდან შორს“ ძირითადად ლონდონში გადაიღეს, სტუდიაში, რომელიც ჩემს სახლთან იყო ახლოს. პირველი, სადებიუტო ფილმის გადაღებები კი შორს მიმდინარეობდა, არადა მას ერქვა „ადამიანი ობობა: სახლში დაბრუნება“.

და რა შეიცვალა თქვენს გმირში? რა აქვს მას ახლა თავში?
სიყვარული. ის მთლიანად სიყვარულითაა მოცული. სურს აიღოს შვებულება და აღარ გადაარჩინოს სამყარო, მაგრამ პიტერ პარკერის ბედისწერა მოგეხსენებათ − ეს არ გამოსდის. პირველ ფილმში ვცდილობდით გვეჩვენებინა მისი სუპერგმირული თვისებები, თუ როგორ ტკბება საკუთარი სუპერძალებით. ახალში კი ის, უბრალოდ, ნორმალური ადამიანია, რომელიც დასვენებაზე, პაუზის აღებასა და საკუთარი თავისთვის ცხოვრებაზე ფიქრობს.

როგორ დაგამახსოვრდათ გადასაღებ მოედანზე ჯეიკ ჯილენჰოლთან პარტნიორობა?
ჩვენ დავმეგობრდით და ძმური ურთიერთობა ჩამოგვიყალიბდა. ის მუდამ მაქეზებს და მხარს მიჭერს. მაშინაც კი, თუ რაიმე კადრის გადაღებას სათანადოდ კარგად ვერ გავართმევდი თავს, ის მაინც მეუბნებოდა: „მშვენიერი ნამუშევარია, ყოჩაღ!“

იცით, აგენტისთვის ნათქვამიც კი მქონდა, რომ ჯეიკ ჯილენჰოლი იმ 5 მსახიობის სიაში შედის, რომელთან ერთადაც საერთო პროექტში მოხვედრაზე ვოცნებობდი. მივხვდი, რომ სამსახიობო თამაში ჩოგბურთს ჰგავს. თუ თამაშობ იმასთან ერთად, ვინც შენზე ძლიერია, თავად იზრდები. მთელი ძალით ცდილობ კარგად ითამაშო, იმიტომ, რომ ღირსეული წინააღმდეგობის გაწევა გინდა. ასეთივე იყო რობერტ დაუნი უმცროსი. მას მე ყოველთვის ვეკითხები რჩევას და ხანდახან აზრს ისიც მეკითხება. მსგავსი ახლო და კარგი ურთიერთობა ამ ბიზნესში ძალიან ძვირფასია. ახალგაზრდა მსახიობი სხვადასხვანაირ დამოკიდებულებას შეიძლება შეხვდეს, მათ შორის უარყოფითს. ბედნიერი ვარ, რომ გვერდით მყავს ადამიანები, რომლებიც მხარს მიჭერენ.

მთელი ცხოვრება კინოში გსურთ თამაში თუ გაქვთ სხვა იდეებიც კარიერასთან დაკავშირებით?
15 წლის შემდეგ მინდა მივიღო „ოსკარი“, 20 წლის შემდეგ კი რეჟისორი გავხდე. ასეთი გლობალური მიზნები მაქვს! ახლო მომავალში კი ცხოვრებით ტკბობა მინდა, რათა ამ პერიოდს სიცოცხლის საუკეთესო წლები ვუწოდო. რა თქმა უნდა, პარალელურად მინდა განვვითარდე, როგორც მსახიობი. ვიცი, რომ სრულყოფილებისგან კიდევ შორს ვარ. ვისურვებდი დიკაპრიოს და ჯილენჰოლის დონეს მივუახლოვდე. არ მინდა ამ ერთი კინოიმიჯით შემოვიფარგლო და ახალ პროექტებში მუდამ სიახლეს ვეძებ.

და არსებობს როლი, რომელზეც ისევე ოცნებობთ, როგორც ადამიან-ობობაზე ოცნებობდით?
ჯეიმს ბონდზე. არ გჯერათ? ან თუნდაც, ბეტმენზე!